مایع سنگ زنی بر اساس مکانیسم عمل آن تقسیم می شود: مایع سنگ زنی با عمل مکانیکی، مایع سنگ زنی با عمل مکانیکی شیمیایی.
مایع آسیاب مکانیکی: الماس، B4C و غیره به عنوان ساینده استفاده می شوند، با افزودن مواد پخش کننده و غیره در محیط مایع پراکنده می شوند تا مایعی با اثر سنگ زنی تشکیل شود که به آن مایع سنگ زنی الماس، مایع سنگ زنی کاربید بور و غیره می گویند. آزادانه در مایع پراکنده توزیع می شود و با استفاده از این اصل که سختی ماده ساینده بیشتر از سختی قطعه کار می شود، آسیاب و نازک شدن قطعه کار محقق می شود. با توجه به سطح ساینده، اندازه ذرات، پیکربندی مایع سنگ زنی، پایداری تجهیزات سنگ زنی و غیره، پس از اتمام سنگ زنی، خراش های بزرگ یا کوچک به راحتی روی سطح باقی می ماند. قطعه کار بنابراین، ساینده های مکانیکی معمولاً برای سنگ زنی خشن و به دنبال آن سنگ زنی و پرداخت دقیق استفاده می شود.
سیال سنگ زنی شیمیایی-مکانیکی: سیال سنگ زنی شیمیایی-مکانیکی از اصل "سافت نرم و سخت شدن" در سایش استفاده می کند، یعنی پولیش با مواد نرم تر برای دستیابی به سطح صیقلی با کیفیت بالا. این ترکیبی از سنگ زنی مکانیکی و خوردگی شیمیایی است. با استفاده از عمل سنگ زنی و خوردگی شیمیایی ذرات بسیار ریز، سطح صاف و صافی را روی سطح محیط زمین تشکیل می دهد. بنابراین به سیال پولیش مکانیکی شیمیایی، سیال پرداخت مکانیکی شیمیایی نیز می گویند (Chemical Mechanical Polishing که به آن CMP می گویند). در صورت وجود فشار معین و دوغاب پولیش، قطعه کار که قرار است پولیش شود، نسبت به پد پولیش حرکت می کند و با استفاده از ترکیب آلی اثر سنگ زنی نانوذرات و اثر خوردگی اکسیدان
